پله برقی دستگاهی مکانیکی است که از آن برای جابجایی افراد ما بین طبقات مختلف یک ساختمان استفاده می شود. از پله برقی ها معمولا در محل هایی که قرار است افراد زیادی در آن ها جابجا شوند، مانند فرودگاه ها، مراکز خرید، هتل ها و … استفاده می شود. از نظر ابعاد فیزیکی، پله برقی تقریبا همان فضایی را اشغال می کند که یک راه پله معمولی نیز اشغال می کرد. بیشتر پله برقی های مدرن از پله هایی از جنس آلومینیوم یا فولاد ضدخش تشکیل شده اند که با کمک تجهیزات مکانیکی و الکتریکی، به صورت پیوسته در حال کار هستند.
ویژگی اصلی پله برقی که آن را به رقیبی جدی برای آسانسور تبدیل می کند، مکانیزم عمل کردن پیوسته آن است که زمان انتظار مسافران برای جابجایی بین طبقات را تقریبا به صفر می رساند. با این وجود پله برقی برای جابجایی عمودی مسافران در ساختمان های با تعداد طبقات کم مناسب است و برای ساختمان هایی نظیر آسمان خراش ها کاربردی ندارد. سرعت حرکت پله برقی معمولا بین ۰.۳ تا ۰.۶ متر بر ثانیه است و و حداکثر ارتفاع معمول برای به کارگیری آن ها تا ۲۰ متر است.
عامل محرک یک پله برقی، دو زنجیری است که از روی دو چرخ دنده عبور کرده اند. یک موتور الکتریکی این دو چرخ دنده را به حرکت در می آورد. موتور و سیستم زنجیر ها در درون یک خرپا، یعنی سازه ای فلزی که بین دو طبقه قرار می گیرد نصب می شوند. با حرکت زنجیرها پله ها نیز نیز به حرکت در می آیند. نکته جالب در مورد این سیستم این است که با حرکت زنجیرها، پله ها باید همواره صاف و هم تراز باقی بمانند. در بالا و پایین پله برقی، پله ها در کنار یکدیگر قرار می گیرند که سطحی صاف را به وجود می آورد. این سطح صاف برای آسان تر شدن سوار و پیاده شدن از پله برقی تعبیه شده است.
هر پله در پله برقی دارای دو دسته چرخ متفاوت است که بر روی دو مسیر مختلف حرکت می کنند. مجموعه چرخ های بالایی (که در نزدیکی قسمت بالای پله های قرار دارند) به زنجیر های گردان متصل هستند و در نتیجه توسط موتور الکتریکی به حرکت در می آیند اما دسته دوم چرخ ها تنها در مسیر اختصاصی خود به دنبال چرخ های جلویی حرکت می کنند و به موتور متصل نیستند. مسیر حرکت چرخ ها به گونه ای طراحی شده که سطح پله ها همواره افقی بماند.
اجزای یک پله برقی شامل خرپا، پله ها، دستگیره ها و…
پله برقی ها بر اساس تعداد نفرات جابجا شده و زمان استفاده به سه دسته زیر تقسیم می شوند: